Budowę kanału (przekopu Mierzei Wiślanej), stanowiącego drogę wodną między Zalewem Wiślanym a Zatoką Gdańską, rozważano od dawna. W roku 1945 inż. Eugeniusz Kwiatkowski (budowniczy portu w Gdyni) planował realizację takiej inwestycji. W roku 1947 Urząd Miasta w Elblągu opracował studium pt. „Czy i jakie istnieją możliwości gospodarczej odbudowy Elbląga”. W latach 1996 oraz 2004 profesor Tadeusz Jednorał opracował koncepcję budowy kanału (przekopu) Mierzei Wiślanej, łączącego Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską. Powstawały kolejne dokumentacje techniczne i przyrodnicze, podnoszące techniczne, ekonomiczne i społeczne aspekty budowy kanału na Mierzei Wiślanej, które budziły poważne wątpliwości ze sprzeciwem włącznie. Opracowano stosowne dokumentacje przyrodnicze wraz z prognozami negatywnych następstw budowy i użytkowania przeprawy statków kanałem. Alternatywne rozwiązanie przeprawy statków przez Mierzeję Wiślaną przedstawiło Biuro Projektów Ochrony Środowiska „SAJMOR” w roku 2008. Rząd Polski w maju 2016 r. podjął uchwałę o programie „Budowa drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską”, nie zważając na ograniczenia wynikające z prawa ekologicznego „Obszar Natura 2000”. W nawiązaniu do powyższej decyzji, nieunikniona jest dyskusja o przyrodniczej, technicznej i ekonomicznej zasadności budowy przekopu kanału na Mierzei Wiślanej, łączącego Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską.