Hodowla zwierząt gospodarskich oprócz licznych korzyści niesie ze sobą szereg negatywnych skutków dla środowiska naturalnego, w tym emisję zanieczyszczeń, m.in. zapachowych, do powietrza atmosferycznego. Celem pracy była charakterystyka metod stosowanych w ocenie emisji odorów obiektów hodowlanych oraz analiza standardów odorowych stosowanych w światowych przepisach prawnych. Z przeprowadzonych analiz wynika iż w systemie prawnym krajów europejskich stosuje się standardy odorowe wyrażane w europejskich jednostkach zapachowych na określoną jednostkę czasu przypadającą na stanowisko dla jednego zwierzęcia (ouE/s/stanowisko dla zwierzęcia). Analiza wykonanych pomiarów stężenia zapachowego i obliczeń wskaźników emisji odorów przeprowadzonych dla ferm drobiu (indyków i brojlerów), fermy trzody chlewnej i fermy zwierząt futerkowych wykazała najwyższe wartości emisji odorów dla fermy trzody chlewnej oraz najwyższe obliczone wskaźniki emisji odorów dla warchlaków oraz macior, co jest zgodne z wartościami wskaźników emisji odorów sugerowanymi przez UE.