Zbadano osady dwóch oczek wodnych położonych w zlewni rolniczej. Próbki pobierano z warstw osadów: 0-5 (W1), 5-10 (W2), 10-20 (W3) i 20-30 (W4) cm, w trzech punktach na każdym wodnym. Łącznie pobrano 24 próby osadów dennych, w których oznaczono zawartość rtęć i węgla całkowitego. Rtęć oznaczono za pomocą analizatora AMA 254. Osady oczka zlokalizowanego w parku wiejskim posiadały wyższe wartości pH (kwasowość czynna) niż oczka położonego w obrębie upraw rolnych. Osady denne oczka śródpolnego posiadały wyższe zawartości węgla organicznego wynosząc średnio 22,70% niż oczka położonego w parku wiejskim, w których zawartość węgla organicznego wyniosła średnio 4,59%. Zawartość rtęci w osadach dennych wahała się od 0,02 do 0,41 mg ⋅ kg^-1. Zbadane osady były w strefie przybrzeżnej osadami niezanieczyszczonymi (I klasa), zaś w strefie centralnej (głęboczek) były osadami miernie zanieczyszczonymi (II klasa). Stężenia rtęci w próbach pobranych w strefie brzegowej zarówno w oczku nr 1 i 2 różniły się istotnie statystycznie (Test Tukey'a p≤0,05) od stężeń w próbach ze środkowych części zbiorników. Analiza chemiczna poszczególnych warstw osadów dennych oczek wodnych wykazała, iż największe nagromadzenie rtęci wystąpiło w warstwie W1 (0-5 cm) w zbiorniku zlokalizowanym w parku wiejskim (profil S2).