Celem przeprowadzonych w 2011 r. badań było określenie zdrowotności wybranych drzew miejskich oraz jakości ich siedliska (za pomocą dwóch prostych metod), a następnie scharakteryzowanie występujących między nimi zależności. Analizą objęto 5 obszarów miasta Oświęcim różniących się między sobą warunkami siedliskowymi. Kondycję zdrowotną drzew wyznaczono na podstawie skali zdrowotności opracowanej przez J. Dudę, natomiast jakość siedliska określana była w oparciu o zmodyfikowaną przez Mazuruk oraz autorów artykułu skalę, zaproponowaną przez Jendrzejczak, Buczkowską, Chojnacką. Badaniami objęto 424 drzewa (22 gatunki). Najliczniejszymi były: lipa drobnolistna Tilia cordata – 16,7% i lipa szerokolistna Tilia platyphyllos (15,8%). Najwięcej (aż 76,2%) stanowiły drzewa w dobrym stanie zdrowotnym i najliczniejszą grupę (38%) okazy na siedlisku o średniej jakości. Najlepszym stanem zdrowotnym charakteryzowały się drzewa na siedlisku o bardzo wysokiej i średniej jakości, a najgorszym na siedlisku o jakości niskiej. Badania wykazały, że nie zawsze jakość siedliska znajduje swoje bezpośrednie odzwierciedlenie w stanie zdrowotnym drzew. Może to wynikać między innymi z faktu, iż drzewa rosnące w miejscach eksponowanych oraz stanowiące realne zagrożenie dla ruchu pieszego i ulicznego są częściej poddawane zabiegom pielęgnacyjnym mającym bezpośredni wpływ na ocenę zdrowotności.