W pracy przedstawiono porównanie wyników laboratoryjnych badań rozkładu uziarnienia osadów poflotacyjnych, pochodzących z procesu wzbogacania rudy miedzi. Zaprezentowano również wyniki analizy statystycznej parametrów uziarnienia, na podstawie której wykazano statystycznie istotne różnice w ocenie uziarnienia osadów zbadanych różnymi metodami. Badania przeprowadzono standardowymi metodami sitowymi – przesiewania i przemywania urobku pozyskanego z tej samej próby. Dobór właściwej metodyki i procedury badawczej determinowany jest zawsze analizą wstępną makroskopowego rozpoznania ośrodka gruntowego. Prawidłowo określony rozkład uziarnienia gruntu ma bowiem zasadniczy wpływ na jego klasyfikację i dalej na ocenę przydatności w budownictwie ziemnym. Problem ten nabiera większego znaczenia w przypadku gruntów antropogenicznych, które mogą być wykorzystywane do konstrukcji zapór lub uszczelniania konstrukcji hydrotechnicznych. W ujęciu praktycznym, znajomość ograniczeń wynikających z zastosowania danej metody, uniezależnia od błędnego wnioskowania o wynikach badań. Doskonale zagadnienie to zilustrować można na przykładzie doboru metody służącej ocenie parametrów oraz rozkładów uziarnienia gruntów.