Badania przeprowadzono w latach 2007–2009 na użytkach zielonych, stanowiących obszar w sąsiedztwie jeziora Miedwie, w miejscowości Ryszewo. Badaniami objęto użytki zielone położone na różnie uwilgotnionych glebach: murszowo-glejowych (3 obiekty badawcze), murszowatej (1 obiekt badawczy) i deluwialnej czarnoziemnej typowej (1 obiekt badawczy). Wymienione gleby różnią się, poza uwilgotnieniem, przede wszystkim zawartością materii organicznej w poziomie powierzchniowym, zdecydowanie wyższą jej ilością charakteryzują się gleby pobagienne (murszowo-glejowe). Na wydzielonych powierzchniach pobierano w terminie zbioru I pokosu próby roślinne do analiz florystycznych runi, wykonywanych metodą botaniczno-wagową. Wartość użytkową runi poszczególnych zbiorowisk określono na podstawie liczb wartości użytkowej (Lwu) , a walory przyrodnicze według liczb waloryzacyjnych (Lwp). Zróżnicowane warunki siedliskowe na analizowanym terenie miały istotny wpływ na charakter szaty roślinnej, a mianowicie – na glebie deluwialnej czarnoziemnej typowej o najniższym poziomie wody gruntowej ukształtowało się zbiorowisko roślinne typu Arrhenatherum elatius z Festuca pratensis, na glebie murszowatej w warunkach dużego uwilgotnienia ukształtowało się zbiorowisko typu Festuca rubra z Poa trivialis, na glebie murszowo-glejowej w warunkach niższego poziomu wody gruntowej (74–78 cm) zbiorowiska typu Alopecurus pratesis z Phalaris arundinacea i Alopecurus pratesis z Festuca rubra. W warunkach największego uwilgotnienia siedliska (63 cm) na glebie murszowo-glejowej ukształtowało się zbiorowisko typu Phragmites australis z Phalaris arindinacea. Stwierdzono, że zbiorowiska roślinne z wyższą wartością użytkową runi charakteryzowały się niższą wartością przyrodniczą. Największe różnice pomiędzy wartością użytkową, a przyrodniczą runi wystąpiły na łąkach kośnych użytkowanych rolniczo, czyli na I, II i V obiekcie badawczym.