Dobrostan zwierząt jest obecnie jedną z oznak humanitaryzmu w postępie cywilizacyjnym ludzkości. Rozpatrywany w kategoriach etyczno-filozoficznych silnie odwołuje się do empatii dla losu zwierząt użytkowanych przez człowieka. Celem pracy jest umiejscowienie dobrostanu w obszarze działań związanych z retardacją przekształcania zasobów. Dobrostan określa się jako stan zdrowia fizycznego i psychicznego osiągany w optymalnych warunkach środowiska hodowlanego. Taki system chowu zaspokaja podstawowe potrzeby zwierząt, przede wszystkim w zakresie żywienia, dostępu do wody, zapewnienia towarzystwa innych zwierząt i przestrzeni życiowej oraz leczenia. Dobrostan wpisuje się w koncepcję retardacji przekształcania zasobów przyrodniczych. Najbardziej istotnym czynnikiem w jego kształtowaniu jest człowiek, bezpośrednio związany z obsługą zwierząt, którego obowiązkiem wynikającym z norm etycznych jest ochrona i opieka nad zwierzętami.