Włóknina z włókien PET jest klasyfikowana jako łatwopalna (indeks LOI 21%). Ponieważ materiał ten można wykorzystać do izolacji termicznej różnego rodzaju pomieszczeń, m.in. strychów i loftów, powinien on spełniać bardzo wysokie wymagania w odniesieniu do bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Jednym z możliwych sposobów uzyskania podwyższonego stopnia trudnozapalności jest impregnacja. Celem niniejszej pracy było opracowanie składu środka impregnującego ograniczającego palność, który będzie spełniał wszystkie podstawowe wymagania dotyczące impregnatów stosowanych do modyfikacji materiałów termoizolacyjnych. Do impregnacji trudnozapalnej wykorzystano termoizolacyjną włókninę wykonaną z surowca pochodzącego z recyklingu materiałowego butelek PET. Impregnat przygotowano w postaci mieszaniny dwóch produktów komercyjnych: wodnego roztworu krzemianu sodu – tzw. szkła wodnego sodowego R-145 oraz wodnej dyspersji kopolimerów akrylowo-styrenowych o nazwie handlowej Triostat TO. Zaimpregnowaną włókninę termoizolacyjną PET poddano badaniom termicznym (DSC i TGA) i mikroskopowym (SEM), a efekt trudnozapalności oceniano metodą krytycznego wskaźnika tlenowego (LOI). W wyniku przeprowadzonej impregnacji uzyskano zadowalający i akceptowalny technicznie efekt trudnozapalności (LOI 28%).