Celem badań była ocena wpływu użycia ścieków szarych (surowych i oczyszczonych) do nawadniania trawy (życica trwała, Lolium perenne), wyhodowanej na drobnym piasku, na przyrost biomasy w okresie 4 miesięcy. Zastosowano trzy rodzaje cieczy do nawadniania (woda wodociągowa, surowe ścieki szare i oczyszczone ścieki szare) w na dwóch poziomach dawek częściowych: niskim i wysokim (5 i 15 mm na tydzień), w dawkach całkowitych o wysokości 15, 25, 35 i 45 mm na tydzień. Ścieki surowe z pralki, kąpieli w wannie i mycia rąk charakteryzowały się następującymi wskaźnikami: ChZT - 247 ± 33 mg O2·dm-3, BZT5 - 81 ± 12 mg O2·dm-3, azot całkowity - 7,2 ± 0,9 mg N·dm-3 i fosfor całkowity - 4,7 ± 0,7 mg P·dm-3, zaś ścieki oczyszczone odpowiednio: 81 ± 12 mg O2·dm-3, 23 ± 6 mg O2·dm-3, 4,8 ± 0.9 mg N·dm-3, 2 ± 0,2 mg P·dm-3. Wyniki badań wykazały, że wzrost nadziemnej biomasy jest zależny od całkowitej dawki cieczy w zakresie 15 do 45 mm na tydzień. Średni przyrost biomasy trawy podlewanej wodą wodociągową, ściekami oczyszczonymi i ściekami surowymi dla dawki częściowej 5 mm na tydzień (w ramach dawek całkowitych 15-45 mm na tydzień) wyniósł 40,5 ± 7,5, 39,1 ± 7,3, 42,8 ± 6,0 mg s.m., odpowiednio, a dla dawki częściowej 15 mm na tydzień: 52,6 ± 7,8, 54,0 ± 7,5, 50,3 ± 9,2 mg s.m., odpowiednio. Różnica przyrostu suchej biomasy nawadnianej oczyszczonymi ściekami szarymi dawką częściową 5 mm na tydzień i dawką częściową 15 mm na tydzień (na korzyść tej wyższej) była większa niż dla pozostałych rodzajów cieczy; była też istotna statystycznie (p > 6%). Badania wykazały, że surowe i oczyszczone ścieki szare, mogą stanowić alternatywę dla wody wodociągowej w kontekście nawadniania trawnika, nie wywierając negatywnego wpływu na przyrost biomasy.