W artykule przedstawiono wyniki badań florystyczno-fitosocjologicznych pokrywy roślinnej, ukształtowanej po 13 latach rekultywacji na powierzchniach składowiska wapna posodowego w Janikowie. Przed rozpoczęciem rekultywacji na wyschniętych podłożach składowiska obserwowano wkraczanie nielicznych gatunków pionierskich. Trzynastoletnie zabiegi rekultywacyjne skutkowały znacznym wzrostem różnorodności florystycznej, taksonomicznej i syntaksonomicznej w pokrywie roślinnej składowiska. Na składowisku zanotowano 108 gatunków roślin należących do 31 rodzin, z czego 50% całej flory przypadło na dwie rodziny – Poaceae (trawy) i Asteraceae (złożone). Pozostałe 29 rodzin miało tylko kilkuprocentowe udziały. Wykazano dominację gatunków trzech grup syntaksonomicznych: Stellarietea mediae (zbiorowiska chwastów pól uprawnych i terenów ruderalnych), Molinio-Arrhenatheretea (zbiorowiska łąkowe) oraz Artemisietea vulgaris (nitrofilne zbiorowiska bylin na siedliskach ruderalnych). Na poddawanych zabiegom powierzchniach stawów osadowych w Janikowie utworzyły się zbiorowiska nawiązujące do fitocenoz łąk świeżych z klasy Molinio-Arrhenatheretea oraz zbiorowiska murawowo-ruderalne. Na podłożu wapniowym wyróżniono zbiorowisko wiechliny łąkowej i krwawnika pospolitego Poa pratensis-Achillea millefolium. Natomiast płaty roślinności rozwijającej się w wyniku rekultywacji na podłożu popiołowym utworzyły zbiorowisko murawowo-ruderalne (zbiorowisko stulisza Loesela i bylicy pospolitej Sisymbrium loeselii-Artemisia vulgaris) z niewielkimi fragmentami typowo ruderalnych agregacji nitrofilnych roślin jednorocznych. Lokalna bioróżnorodność mierzona bogactwem gatunkowym zwiększyła się ponad 15 krotnie. Z kolei fitoindykacja warunków środowiska wykazała, że na zrekultywowanym terenie powstały siedliska heterogeniczne ogólnie korzystne dla rozwoju roślinności. Są to głównie siedliska świeże, z przewagą siedlisk żyznych, mezo- i eutroficznych. Zdecydowana większość flory składowiska to gatunki wskaźnikowe gleb mineralno-próchniczych. Natomiast ocena odporności na zasolenie na podstawie ekologicznych liczb wskaźnikowych roślin wykazała, że siedliska składowiska odznaczają się podwyższonymi zawartościami soli. Analiza flory pod kątem odporności na zwiększoną zawartość metali ciężkich gatunków roślin nie wykazała gatunków tolerujących wybitnie podwyższone zawartości metali ciężkich. W konkluzji podkreślono, że na zrekultywowanym terenie składowiska obserwuje się dużą efektywność i trwałość zasiedlenia nowych podłoży przez roślinność w czasie 13 lat trwania procesu rekultywacji.