Badania wykonano w umocnionych wąwozach w Opoce Dużej, gdzie w latach 1962-1964 wykonano przeciwerozyjną zabudowę biotechniczną. Na podstawie badań można stwierdzić, że zastosowana zabudowa wąwozów okazała się skuteczna. Wąwozy nie pogłębiły się i nie powiększyły swoich rozmiarów, a koryto Sanny nie wymagało kosztownego bagrowania. Na dnach wąwozów obserwuje się głównie akumulację materiału glebowego. W ciągu 51 lat na dnach wąwozów osadziło się około 4000 m3 namułów. Budowle hydrotechniczne skutecznie utrwaliły progi erozyjne i dno wąwozu przed erozją liniową oraz przyczyniły się do zatrzymania żyznego materiału glebowego, dzięki czemu powstały korzystniejsze warunki dla wzrostu roślinności. Jednak stosowanie tego typu budowli w wąwozach powinno być ograniczone do niezbędnego minimum ze względu na wysoki koszt zatrzymania m3 materiału ziemnego oraz wprowadzanie sztucznych elementów w krajobraz.